چه شمع امشب در این محفل چمن پرداز می آید

که آواز پر پروانه هم گلباز می اید

نسیمی گویی ازگلزار الفت باز می آید

که مشت خاک من چون چشم در پرواز می آید

من و نظاره حسنی که از بیگانه خوییها

در آغوش است و دور از یک نگاه انداز می آید

ز پش آهنگی قانون حسرتها چه می پرسی

شکست از هرچه باشد از دل ام آواز می آید

پرافشان هوای کیستم یارب که در یادش

نفس در پردهٔ اندیشه ام گل باز می آید

ز دریا، بازگشت قطره، گوهر در گره دارد

نیاز من ز طوف جلوهٔ او ناز می آید

چه حاجت مطرب دیگر طربگاه محبت را

که از یک دل تپیدن کار چندین ساز می آید

زخود رفتن اگر مقصود باشد شعله ما را

فسردن نیز دارد آنچه از پرواز می آید

نفس دزدیده ام چون شمع و پنهان نیست داغ دل

هنوز از خامشی بوی لب غماز می آید

به اشکی فکر استقبال آهم می توان کردن

که گردآلوده از فتح طلسم راز می آید

هنوز از سخت جانی این قدر طاقت گمان دارم

که از خود می توانم رفت ا گر او باز می آید

فسون ساز غفلت گر نگردد پنبهٔ گوشت

چو تار از دست برهم سوده هم آواز می آید

دل هر ذره خورشیدی ست اما جهد کو بیدل

منم آیینه از دستت اگر پرداز می آید